'حسن امامي رضوي'  با اشاره به خبر برخي رسانه ها در باره طرح بستري بيماران در راهروي بيمارستان، افزود: بستري شدن بيماران در راهروي بيمارستان، اتفاقي است كه فقط در يك بيمارستان خاص، رخ داده است و به ندرت اتفاق مي افتد    . . . . . .    وي اظهار داشت: بيمارستان لقمان الدوله، يك بيمارستان مخصوص مسمومين است كه بيماران مسموم بطور هميشگي به اين مركز درماني مراجعه ندارند اما زمان هايي نيز پيش مي آيد كه مراجعات بيماران زياد مي شود      . . . . .      معاون وزير بهداشت خاطرنشان كرد بيمارستان لقمان از جمله مراكز معدود ارايه خدمت به مسمومين در تهران به شمار مي رود اما به تازگي دو تا سه مركز ديگر نيز در اين تخصص خاص، فعال شده اند     . . . . . . .      رضوي گفت: بيمارستان لقمان نيز هم اكنون ساخت يك اورژانس بزرگ با ظرفيت بيشتر را در دست اقدام دارد تا مشكل مراجعه زياد مسمومان در يك زمان - كه به ندرت اتفاق مي افتد- را برطرف كند      . . . . . .     وي تاكيد كرد اينكه شمار بيماران اين بيمارستان بيشتر از ظرفيت پذيرش بيمارستان باشد بسيار نادر است و عموميت ندارد     . . . . . .   

جهت رویت مابقی این مطلب ٬ میتوانید بر روی کلمهء   ادامه متن  در کادر ذیل کلیک فرمائید : 

متن کامل

بستري شدن بيماران در راهروي بيمارستان ها عموميت ندارد

'حسن امامي رضوي'  با اشاره به خبر برخي رسانه ها در باره طرح بستري بيماران در راهروي بيمارستان، افزود: بستري شدن بيماران در راهروي بيمارستان، اتفاقي است كه فقط در يك بيمارستان خاص، رخ داده است و به ندرت اتفاق مي افتد

وي اظهار داشت: بيمارستان لقمان الدوله، يك بيمارستان مخصوص مسمومين است كه بيماران مسموم بطور هميشگي به اين مركز درماني مراجعه ندارند اما زمان هايي نيز پيش مي آيد كه مراجعات بيماران زياد مي شود

معاون وزير بهداشت خاطرنشان كرد بيمارستان لقمان از جمله مراكز معدود ارايه خدمت به مسمومين در تهران به شمار مي رود اما به تازگي دو تا سه مركز ديگر نيز در اين تخصص خاص، فعال شده اند

رضوي گفت: بيمارستان لقمان نيز هم اكنون ساخت يك اورژانس بزرگ با ظرفيت بيشتر را در دست اقدام دارد تا مشكل مراجعه زياد مسمومان در يك زمان - كه به ندرت اتفاق مي افتد- را برطرف كند

وي تاكيد كرد اينكه شمار بيماران اين بيمارستان بيشتر از ظرفيت پذيرش بيمارستان باشد بسيار نادر است و عموميت ندارد

وزیر بهداشت و درمان

بیمارستان لقمان مجبور است، بیمار را در راهرو بستری کند   15/مرداد

بسیاری از بیمارانی که دچار مسمومیت و گزیدگی شده‌اند با تکمیل فرم رضایت‌نامه در راهروی بیمارستان تخصصی لقمان پذیرش و بستری می‌شوند

علت بستری شدن بیماران و پذیرش آن‌ها در راهرو و روی زمین بیمارستان لقمان و اینکه چرا وزارت بهداشت به وضعیت آن‌ها رسیدگی نمی‌کند را از وزیر بهداشت و درمان جویا شدیم. وی با تأیید این مسئله و اعلام اینکه از وضعیت بیماران مطلع است، اظهار کرد: «بیمارستان لقمان مجبور به این نوع پذیرش است.»
دکتر مرضیه وحید دستجردی گفت: «بیمارستان لقمان با ارائه خدمات تخصصی به مسمومان، مجبور است به دلیل کمبود ظرفیت، بیماران را در راهرو بستری کند. بیمارستان لقمان منحصر به فرد است و به بیمارانی که دچار مسمومیت شده‌اند، خدمات ارائه می‌دهد به همین دلیل، با وجود اینکه ظرفیت لازم را ندارد اما موظف است این دسته از بیماران را پذیرش و بستری کند.»
وزیر بهداشت و درمان کشورمان در ادامه افزود: «بیمارستان لقمان مجبور است برای بهبود حال بیماران، آن‌ها را حتی در راهرو‌ها و روی برانکارد‌ها بستری کند. البته این بستری به صورت موقت انجام می‌شود.»
وی تصریح کرد: «وزارت بهداشت در نظر دارد در دور جدید سفرهای استانی، بیمارستان‌های جایگزین یا به اصطلاح کمکی برای بیمارستان‌هایی که با ظرفیت محدود بیماران را پذیرش می‌کنند ایجاد کند. با راه اندازی بیمارستان‌های جایگزین این امکان فراهم می‌شود تا بیمارستان‌هایی مانند لقمان مجبور نباشند تحت هر شرایطی بیمار پذیرش کنند و بیماران نیز در چنین حالتی در وضعیت بهتری درمان می‌شوند.»
به گفته سوپروایزر این بیمارستان، تا یک سال پیش بیماران بر روی زمین پذیرش می‌شده‌اند اما هم اکنون وضعیت بهبود یافته و بیماران روی تخت و در راهرو پذیرش می‌شوند.
وضعیت پذیرش و بستری بیماران بیمارستان لقمان در راهروها در کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز مطرح شده و به گفته حسینعلی شهریاری، رئیس این کمیسیون، بستری کردن بیمار در راهروی بیمارستان اشکال دارد اما بهتر از پذیرش نکردن بیمار است. این مسئله به دلیل ظرفیت محدود بیمارستان‌ها اتفاق افتاده است.

اينجا امضا مي‌گيرند تا بيمار را روي زمين بستري كنند

اينجا براي خواباندن بيمار روي زمين يا راهرو فرم‌رسمي دارند تا در صورت نداشتن تخت‌خالي در بخش، بيمار را در راهرو يا روي زمين پذيرش ‌كنند، بي هيچ ادعايي.

اين روزها و در فصل گرم تابستان اگر دلتان خواست بيرون از شهر براي تفريح و آرامش دمي را بياساييد يا احتمالاً ميان باغ و گل و بلبل دلي آرام كنيد مواظب باشيد پشه‌اي، مگسي، عقربي از كنارتان رد نشود و دچار گزيدگي نشويد زيرا اگر خداي نكرده مشكلي برايتان به وجود بيايد و كارتان به بيمارستان و پزشك و دوا و درمان بيفتد، حسابي پشيمان مي‌شويد.

اگر دچار گزيدگي شديد ظاهراً تنها بيمارستاني كه در تهران به طور تخصصي شما را پذيرش و درمان مي‌كند بيمارستان "ل " است.

اينجا جنب‌و‌جوش و ر‌فت و آمد بيماران آن قدر زياد است كه كسي وقت ندارد جوابت را بدهد. پس از كلي پرس‌و‌جو به اورژانس بيمارستان مي‌رسيم. بيمارستان "ل " دو بخش اورژانس دارد. اورژانس عمومي و اورژانس مسمومين.

بيماران گزيدگي را در بخش اورژانس مسمومين پذيرش مي‌كنند. وارد اورژانس مسمومين كه مي‌شوي بيشتر فكر مي‌كني به بخش بيماران خاص آمده‌اي. كمي كه مي‌گذرد كم‌كم مفهوم مسمومين را متوجه مي‌شوي،‌ در اين بخش نجات يافتگاني را مي‌بيني كه ممكن بود الان به جاي تخت اورژانس در خانه ابديت آرميده باشند.

حدود 10 تخت در اورژانس مسمومين مستقر است. تخت‌ها تقريباً بدون هيچ حفاظ و پوششي چيده شده‌اند و حداقل طي 3 ساعت حضور ما در اورژانس ملحفه‌هاي به ظاهر يك‌بار مصرف و در واقع چندين بار مصرف همچنان روي تخت‌ها جا خوش كرده‌اند، خبري از تعويض نيست. پتوهاي اورژانس هم وضعيت بهتري ندارند.

در اورژانس يك رزيدنت طب اورژانس و يك بهيار حضور دارند. بعد از نيم ساعتي تشخيص مي‌دهند كه بيمار ما بايد بستري شود و تا پذيرش نشود كار درماني آغاز نمي‌شود و براي گرفتن پذيرش به بخش پذيرش اورژانس عمومي مراجعه مي‌كنيم.

بخش پذيرش بيمارستان مملو از جمعيت است. جمعيت كنار باجه ايستاده‌اند تا يك به يك كارشان انجام شود. در هر بخش بيمارستان كه وارد مي‌شويم تابلويي با قاب چوبي توجهت را جلب مي‌كند كه در متن آن نوشته شده: «به موجب ماده 609 قانون مجازات اسلامي هر كس به كاركنان وزارتخانه‌ها و موسسات شركت‌هاي دولتي در حال انجام وظيفه يا به سبب آن توهين نمايد به 3 تا 6 ماه حبس و يا تا 74 ضربه شلاق محكوم مي‌گردد.» اما قيل و قال و مشاجرات همراهان بيماران و مسئولان پذيرش خود قصه پرغصه‌اي است.

براي بستري در اورژانس بايد 10 هزار تومان بپردازي. مي‌پرسيم: «ببخشيد، اين هزينه بابت چيست؟» با لحني تمسخر يا شايد تحقير آميز جواب مي‌دهد: «بابت حمل با هواپيما».

خانمي آن‌طرف‌تر در حال گلايه است. ظاهراً مادر 60 ساله‌اش در اورژانس بستري است و بايد به سي‌سي‌يو برود، مي‌گويد: خيلي وقت است كه مادرم معطل شده، نگرانم كه كي سؤال دانشجويان از استادشان تمام مي‌شود. شايد در اين مدت براي مادرم اتفاقي بيفتد. يك ليوان آب نيست به او بدهم. مي‌گويند ما در اينجا ليوان يك‌بار مصرف نداريم بايد بروي از بيرون آب معدني بخري.

مدارك پذيرش تحويل اورژانس مي‌شود و بالاخره پس از يك ساعت مراحل درمان آغاز مي‌شود. از بيمار خون گرفته مي‌شود و در نهايت تعجب، شيشه‌اي خون به دست همراه بيمار داده مي‌شود تا به ساختماني ديگر براي آزمايش ببرد.

*رضايت مي‌دهم بيمارم را در راهرو يا روي زمين بستري كنيد

خبري از بستري كردن نيست. با اينكه مراحل پذيرش بيمار انجام شده اما، 3 ساعتي است كه بيمار نالان روي تخت اورژانس است. در واكنش با اعتراض به مسئول پذيرش اورژانس مسمومين فرمي جلوي رويم مي‌گذارند كه بايد آن را امضا كنم، در متن آن نوشته شده است:

اين‌جانب . . . . . . . . همراه بيمار . . . . . . . رضايت مي‌دهم كه در صورت نداشتن تخت خالي در بخش، بيمارم را در راهرو و يا روي زمين پذيرش كنند.

با اعتراض مي‌پرسم: آقا، وقتي جا نداريد براي چه مي‌گوييد بيمار بايد بستري شود؟ و مي‌شنوم: ما طبق قانون بايد تمام بيماراني را كه نياز به بستري دارند پذيرش كنيم و وقتي جا نداريم مجبوريم به اين شيوه عمل كنيم.

رضايت نمي‌دهم و جويا مي‌شوم كه چه‌كسي پاسخگوست و در نهايت به سوپروايزر اورژانس مي‌رسم.

* قبلاً تا 20 مريض را هم در بخش روي زمين مي‌خوابانديم

سوپروايزر باليني در پاسخ به اين پرسش كه: "اگر جا نداريد چرا پذيرش مي‌كنيد؟ "، مي‌گويد: طبق قانون موظفيم پذيرش كنيم البته كمي وضعيت بهتر شده است. تا يك سال قبل تا 20 مريض در راهرو و روي زمين پذيرش مي‌شد و الآن حداقل روي تخت و در راهرو پذيرش مي‌كنيم.

بالاخره با تماس سوپروايزر به طور معجزه آسايي تخت خالي پيدا مي‌شود و مجوز ورود به بخش مسمومين مردان صادر مي‌شود.

بيماري كه دچار گزيدگي شده وارد بخش مي‌شود. اتاقهاي بخش بين 6 تخته تا 9 تخته هستند و در اتاقي كه بيمار ما بستري شد 3 تخت خالي وجود داشت.

* در اينجا كسي سخن نمي‌گويد

با توجه به نوع بخش كه بيماران با شرايط خاص رواني و مسموميت ناشي از مصرف قرص مسموم شده‌اند، به نظرم مي‌رسد نياز به مشاوره روان‌شناسي و مددجويي دارند. اما 2 مشاور روان‌شناس كه در اتاق مخصوص خود در بخش مستقرند خيلي با بيماران مأنوس نيستند و حداقل طي 24 ساعت ديده نشد كه كلامي با بيماران صحبت كنند. ظاهراً تنها راه درمان بيماران تزريق آرام‌بخش است.

امير پسري كه به گفته خودش حداقل 20 روز است كه به علت مسموميت بستري است، مي‌گويد: طي 20 روز كه اينجا هستم فقط مدام به من دارو تزريق مي‌كنند و مي‌خوابم. هيچ فردي با من صحبتي نكرده است.

تلاشمان براي شنيدن توضيحات مسئولان بيمارستان "ل " بي‌نتيجه مي‌ماند تا سرانجام سوپروايزر مقيم بيمارستان پاسخگوي سؤالاتمان مي‌شود.

وي در پاسخ به اين پرسش كه: "ظاهراً در اين بيمارستان تمام بيماراني كه نياز به بستري دارند را پذيرش مي‌كنيد، به خصوص مسمومين را در حالي‌كه جا نداريد؟ "، مي گويد: ما چه جا داشته باشيم و چه نداشته باشيم بايد بيمار را پذيرش كنيم. نمي‌توانيم اجازه دهيم بيمار بميرد.

مي‌پرسم: مي‌گويند تا فرم بستري براي بيمار امضا نشود، هيچ كاري براي او انجام نمي‌شود؟ و مي‌شنوم: براي اينكه بايد سند و پرونده براي انجام كارهاي پزشكي موجود باشد.

وي در پاسخ به اين پرسش كه اگر مريض اورژانسي و در حال مرگ باشد و سرعت عمل در نجات وي مهم باشد باز هم بايد اين تشريفات انجام شود تا خدمت بگيرد، مي‌گويد: اين موارد را خود نيروهاي مستقر در اورژانس تشخيص مي‌دهند و تا قبل از بستري خدمات‌دهي مي‌كنند.

مي‌پرسم: در بخش‌هايي مانند مسموميت و رواني كه نياز به كار مددجويي و روان‌شناسي هست بيماران اعلام مي‌كنند كه كار روان‌شناسي و مددجويي انجام نمي‌شود، پاسخ شما چيست؟ و از سوپروايزر باليني چنين مي شوم: 3 روان‌پزشك در بخش‌هاي مسموميت و رواني مستقر هستند. هرروز مريض‌ها ويزيت شده و مكتوب در پرونده‌شان درج مي‌شود. من اين ادعا را رد مي‌كنم. اگر بيماري از نظر رواني نياز به بستري داشته باشد به همراه بيمار نامه مي‌دهيم كه بيمار را به بيمارستان ديگري ببرد.

بازخواني منشور حقوق بيمار خالي از لطف نيست:

ـ بيمار حق دارد در اسرع وقت درمان و مراقبت مطلوب موثر و همراه با احترام كامل را بدون توجه به عوامل نژادي، فرهنگي و مذهبي از گروه درمان انتظار داشته باشد.

- بيمار حق دارد محل بستري، پزشك، پرستار و ساير اعضاي گروه معالج خود را در صورت تمايل بشناسد.

ـ بيمار حق دارد در خصوص مراحل تشخيص، درمان و سير پيشرفت بيماري خود اطلاعات ضروري را شخصاً و يا در صورت تمايل از طريق يكي از بستگان از پزشك معالج درخواست كند. به طوري كه در فوريت‌هاي پزشكي اين امر نبايد منجر به تاخير در ادامه درمان يا تهديد جاني بيماري شود.

ـ بيمار حق دارد قبل از معاينات يا اجراي درمان، اطلاعات ضروري در خصوص عوارض احتمالي يا كاربرد ساير روش‌ها را در حد درك خود از پزشك معالج دريافت و در انتخاب نهايي درمان مشاركت كند.

ـ بيمار حق دارد در صورت تمايل شخصي و عدم تهديد سلامتي آحاد جامعه طبق موازين قانوني رضايت شخصي خود از خاتمه درمان را اعلام يا به ديگر مراكز درماني مراجعه كند.

ـ بيمار حق دارد براي حفظ حريم شخصي خود از محرمانه ماندن محتواي پرونده پزشكي، نتايج معاينات و مشاوره‌هاي باليني جز در مواردي كه بر اساس وظايف قانوني از گروه معالج اعلام صورت مي‌گيرد، اطمينان حاصل كند.

ـ بيمار حق دارد از رازداري پزشك و ديگر اعضاي تيم معالج خود به طور باليني افرادي كه مستقيماً بر روند درمان شركت ندارند، موكول به كسب اجازه بيمار خواهد بود.

ـ بيمار حق دارد از دسترسي به پزشك معالج و ديگر اعضاي اصلي گروه معالج در طول مدت بستري انتقال و پس از ترخيص اطمينان حاصل كند.

ـ بيمار حق دارد با كسب اطلاع كامل از نوع فعاليت‌هاي آموزشي و پژوهشي بيمارستان كه روي سلامتي و درمان او موثرند، تمايل و رضايت شخصي خود به مشاركت درماني را اعلام يا در مراحل پژوهش از ادامه همكاري خودداري كند.

ـ بيمار حق دارد در صورت ضرورت اعزام و ادامه درمان از ساير مراكز درماني قبلاً از مهارت گروه معالج، ميزان تعرفه‌ها و پوشش بيمه‌اي خدمات در مركز درماني مطلع شود.

و انگار همه اين حقوق فقط كاغذي است بر روي ديوار ترك خورده بيمارستان شهرم.

منبع : فارس + سینا نیوز + ایرنا